اتحادیه جمهوری میانمار
   
نشان

شعار ملی: ندارد

پایتخت نایپیداو
بزرگترین شهریانگون (نام پیشین: رانگون)زبان رسمی زبان برمه‌ای
نوع حکومت حزب نظامی
نام حاکمان
• رئیس صلح ایالت وپیشرفت شورا  ژنرال  تان شوه
• نخست‌وزیر     تین سین
  - مساحت676?578کیلومتر مربع (40ام) - آب‌ها (?)3?06جمعیت - سرشماری55?390?000
(24ام) - تراکم جمعیت
75‎/km2‏ (119ام)تولید ناخالص داخلی
تخمین )  - مجموع$42.953
واحد پول کیات (MMK)منطقه زمانیMMT (ساعت جهانی=+6:30)جهت رانندگی راست دامنه اینترنتی.mm
پیش‌شماره تلفنی+95

برمه (نام رسمی: اتحادیه جمهوری میانمار)  کشوری است در آسیای جنوب شرقی. برمه از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می‌شود. یک سوم مرز خارجی برمه را مرز آبی تشکیل می‌دهد. برمه دومین کشور آسیای جنوب شرقی از نظر گستردگی جغرافیایی‌ست. کشور به لحاظ فرهنگی شدیداً تحت تأثیر کشورهای همسایه? خود بر پایه? بودیسم است که با مؤلفه‌های محلی نیز آمیخته شده‌است. تنوع قومی در برمه نقش مهمی در سیاست و تاریخ این کشور داشته و کشور همچنان برای غلبه بر تنش‌های اجتماعی تلاش می‌کند. نظامیان پس از کودتای سال 1962 توسط ژنرال نِ وین که منجر به سرنگونی دولت غیرنظامی نخست‌وزیر او نو شد حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری برمه تحت کنترل رهبر نظامی شورای صلح و توسعه درآمد. این شرایط تا سال 2011 ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال 2010 منحل شد مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.

برمه کشوری حاوی منابع غنی است ، اما اقتصاد آن کم ترین توسعه و پیشرفت را در جهان داراست. تولید ناخالص ملی برمه 42.953 دلار و متوسط رشد اقتصادی آن 2.9 درصد در سال است که پایین ترین رشد اقتصادی ناحیه مکونگ است. در این میان ، اتحادیه اروپا ، سازمان ملل متحد و کانادا تحریم های اقتصادی سنگینی را بر علیه برمه تصویب کرده اند. مراقبت از سلامت برمه یکی از بد ترین کشور های جهان است. سازمان سلامت جهان رتبه برمه را در جهان 190 اعلام کرده است ،

سازمان ملل متحد و تعدادی دیگر از سازمان ها سازگار و سیستماتیک نقض حقوق بشر را در این کشور گزارش داده اند ، که از این موارد می توان به کودکان کار ، قاچاق انسانی و عدم آزادی سخنرانی را نام برد. در سال های اخیر ، رهبری نظامی و امتیازات بزرگی و دموکراسی فعالانه ای را برقرار کرده و به آهستگی قدم به آزادی و داشتن روابط با سازمان ملل متحد گذاشته است.

تاریخ

کشور برمه که تحت استیلای انگلستان قرار داشت در سال 1948 استقلال خود را بدست آورد.

در سال 1974 طیّ یک همه پرسی ملی، جمهوری سوسیالیست برمه رسماً تحت طرح ریزی قانون اساسی جدید، حیات دوباره یافت.

به طور کلی می‌توان گفت که به علّت اشغال کشور توسط نیروهای نظامی، تسلّط کامل نظامیان بر کشور و اجرای تدابیر شدید امنیتی و حفاظتی، سیاست فرهنگی مشخص و قابل توجهی از سوی دولتمردان کشور اتخاذ نگردیده و فرهنگ و هنر کشور همچنان در حالت سکون و انزوا باقی مانده‌است.

سیاست

• آنگ سان سو چی

تقسیمات کشوری

• ایالت کاچین

جغرافیا

برمه با مساحت 678500 کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است. این کشور 1900 کیلوتر مرز آبی دارد. سه رشته کوه اصلی در برمه وجود دارد که هر سه از شمال (هیمالیا) به جنوب کشیده شده‌اند.

اقتصاد

این کشور یکی از فقیرترین کشورهای آسیای جنوب شرقی است، متأثر از چند دهه رکود، سوءمدیریت و انزوا.

مردم

میانمار طبق آخرین آمار بدست آمده جمعیتی بالغ بر 75 میلیون نفر برخوردار است. از این تعداد جمعیت تنها 24 درصد در نواحی شهری زندگی می‌کنند.

زبان

زبان برمه‌ای زبان مادری و رسمی این کشور، به زبان تبتی و زبان چینی نزدیکی دارد. زبان برمه‌ای متشکل از حروفی دایره‌شکل است.

مونیوا شوزیگون پایا

مذهب

? 89 مردم این کشور پیرو آیین بودا هستند، ? 4 مسیحی، ? 4 مسلمان، ?1 روح‌باور و 2 ? معتقد به ادیان دیگر هستند.

برخی از مشهورترین بناهای بودایی مانند مدرسه تراوادا (Theravada)، صخره طلایی (Kyaiktiyo Pagoda) و شِوِِِدگن (Shwedagon Pagoda) در این منطقه قرار دارند.

تحصیلات

دولت میانمار هیچگونه تلاشی در جهت افزایش نرخ سواد بخصوص در مناطق روستایی انجام نداده‌است. در نتیجه سهم آندسته از افراد پانزده سالة میانماری که قادر به خواندن و نوشتن می‌باشند از 60? در سال 1960 تنها به 66? در سال 1970 افزایش یافت.

کلیه دانشگاههای کشور توسط دولت نظامی در سال 1988 تعطیل گردید. بدین ترتیب هنوز هیچگونه علامت یا نشانهای که مبنی بر بازگشایی دانشگاههای برمه باشد وجود ندارد.

خشونت علیه مسلمانان

کشتار فجیع مسلمانان در میانمار

موج خشونت‌ها علیه مسلمانان از یک ماه قبل زمانی آغاز شد که در درگیری بین یک فرد مسلمان با یکی از بوداییان، وی کشته شد، این ماجرا بهانه‌ای برای افراط طلبان جهت حمله به روستاهای مسلمان نشین و آتش زدن منازل آنها شد. این خشونت‌ها درحالی ادامه دارد که رئیس جمهور میانمار هفته گذشته اعلام کرد که مسلمانان شهروند میانمار نیستند.^[1]

در سال 1982 قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان 144 قومیت موجود در میانمار 135 قومیت حق شهروندی دریافت کردند و 9 دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگترین این قومیت های، قوم روهینگیا است.

دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری کل 6 میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده است. البته آمار رسمی جمعیت روهینگیا 6 میلیون نفر است اما طبق آمار غیر رسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند به 8 میلیون نفر می رسد. به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به 150 هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، 50 هزار نفر به تایلند و 40 هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند. در آخرین اظهار نظر رییس جمهوری میانمار بیان شده است که 800 هزار نفر از این قوم را باید از میانمار اخراج کرد تا تنش ها پایان یابد.درسال 1370 ایت الله علی خامنه ای رهبر ایران درباره وضع اسفناک و فقر مسلمانان میانمار هشدار داده بود

[2]

منبع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Burma»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه? آزاد (بازیابی در 6 می 2011).